Twórczość Barbary Urbańskiej-Miszczyk w dziedzinie szkła artystycznego dzielę na dwa okresy: okres związany
z projektowaniem przemysłowym przypadającym na współpracę z hutą „Hortensja” ukonorowany podniesieniem produkcji huty do rangi wysoko artystycznej (i oby…), i okres drugi, w którym Barbara Urbańska w procesie poszukiwań twórczych w tym pięknym tworzywie – przechodzi do form rzeźbiarskich, poszukuje wartości wyrazowych tworząc dzieła same w sobie lub
w układach zespołowych. W okresie tym unika konwencjonalnych „ładności”, wykazując dużą odwagę i pełną niezależność.
W pracach zarysowała wtedy się duża indywidualność artystki na co – w czasie licznych, bogatych ekspozycji – krytyka różnych krajów zwraca szczególną uwagę. Dorobek twórczy Barbary Urbańskiej w dziedzinie „polskie szkło artystyczne” zajmuje pozycję wybitną.
prof. Stanisław Dawski – z katalogu Szkło artystyczne. Barbara Urbańska-Miszczyk, Muzeum Rzemiosł Artystycznych, Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu, Poznań, 1985
Jej debiut we wzornictwie nie zapowiadał późniejszego rozwoju talentu. Pierwsze projekty nie wytrzymywały porównania ze świetnymi pracami dyplomowymi. Dopiero w 1971 roku udaje się Urbańskiej zorganizować zestaw prac, pozwalających na zorganizowanie pierwszej wystawy indywidualnej.
Cześć tej pracy z przełomu lat 60. i 70. nawiązuje do stylu szkoły wrocławskiej. W innych wprowadza próby urozmaicenia faktury naczyń dekoracyjnych przez zastosowanie nakładek z kruszywa kobaltowego.
Z tego też czasu pochodzą pierwsze próby zatapiania barwek w wewnętrznych przestrzeniach grubościennych, bezbarwnych wazonów, rozwinięte w późniejszych latach.
O sukcesie kolejnej indywidualnej wystawy Miszczyk-Urbańskiej z 1976 roku zadecydowały również prace unikatowe, zwłaszcza te o wyraźnie rzeźbiarskim charakterze w rodzaju zestawu Orionit czy Chiromaszi.
Prof. Paweł Banaś, Polskie współczesne szkło artystyczne, 1982
Żyła w latach 1936–2012. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu, 1956. Dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Ceramiki i Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta) we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego, 1962.
Projektant, następnie kierownik ośrodka wzornictwa i główny specjalista do spraw wzornictwa w Hucie Szkła Gospodarczego „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim, 1962–1984. W latach 1978–1980 przebywała na stypendium w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Temple University Tyler Scholl of Art.
Autorka 70 wzorów zastrzeżonych w Urzędzie Patentowym PRL. Za swoje projekty otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.:
I nagroda za „Wzór Roku 1982” na Międzynarodowych Targach w Poznaniu, złoty medal i nagroda I stopnia na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła w Katowicach, 1977.
Udział w ponad 100 wystawach indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą, m.in.: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1985, Międzynarodowa Wystawa Sztuki, Tokio, 1977, Barbara Urbańska i uczniowie, XVIII Dni Polski w Austrii, Bezirksmuseum Döbling,Wiedeń, 2009.
Udział w wystawach Centrali Eksportowo-Importowej „Minex” w Essen, Frankfurcie nad Menem, Kopenhadze, Lipsku, Londynie, Mediolanie, Stambule i Sztokholmie, 1962–1984, oraz w 22 wystawach szkła użytkowego na Międzynarodowych Targach w Poznaniu, 1962–1984 oraz na Międzynarodowych Targach Sztuki „Interart” w Poznaniu, 1984–1988.
Prace w zbiorach muzealnych i prywatnych, m.in.: Muzeum Narodowe we Wrocławiu; Muzeum Narodowe w Poznaniu; Muzeum Narodowe w Warszawie; Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze; Muzeum Pałac Schoena w Sosnowcu; Muzeum Regionalne im. Stanisława Sankowskiego w Radomsku; Muzeum Okręgowe w Piotrkowie Trybunalskim; Muzeum Polskie w Ameryce, Chicago, USA; Corning Museum of Glass, Nowy Jork, USA; Muzeum Stanowe w Trenton, USA.
