Uncategorized

Czesław Zuber

C. Zuber, zestaw koktajlowy, 1974, zbiory: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, fot. K. Pachurka

Zaprojektowane przez Zubera wazony i wazoniki, misy, a nawet kieliszki i karafki, to formy organiczne, rzeźbiarskie, kształtowane z pasją, wyczuciem i niespotykaną wrażliwością kolorystyczną. Szkło zdaje się posłusznie naginać do wymagań stawianych przez projektanta. Nie widać tu ani „układania się” z trudną, szklaną materią, ani tym bardziej walki. Wszystko łączy się harmonijnie, pod dyktando wyobraźni artysty, która pokonuje wszystkie ograniczenia tworzywa.

Projekty Czesława Zubera stanowią swoiste zjawisko w polskim designie szkła. Wskazują na olbrzymi rzeźbiarski temperament i talent ich autora, jednocześnie zachowując swój użytkowy charakter. Zaniechanie pracy projektowej na rzecz tworzenia szklanych unikatowych rzeźb było więc oczywistością. To one przyniosły mu międzynarodowy sukces i sławę.

dr Hanna Lawera – historyk sztuki, kurator

C. Zuber, zestaw koktajlowy, 1974, zbiory: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, fot. K. Pachurka
C. Zuber, dwa wazoniki i czarka Osiołki, wys. 15 cm, 14 cm, 7,8 cm, 1975, Huta Szkła Artystycznego “Barbara” w Polanicy Zdroju, zbiory: Muzeum Narodowe we Wrocławiu
C. Zuber, wazon i popielnica, 1978, Huta Szkła Artystycznego “Barbara” w Polanicy-Zdroju, zbiory: Pałacu Schoena Muzeum w Sosnowcu, fot. P. Więcławek
C. Zuber, wazon i świecznik, 1978, Huta Szkła Artystycznego “Barbara” w Polanicy-Zdroju, zbiory: Pałacu Schoena Muzeum w Sosnowcu, fot. P. Więcławek

Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta), 1974. Po studiach rozpoczął niezależną działalność artystyczną, zajmując się ilustracją, malarstwem, rzeźbą i projektowaniem szkła. W latach 1975–1979 pracował jako projektant w Hucie Szkła Artystycznego „Barbara” w Polanicy.

W 1980 roku otrzymał stypendium polskiego Ministerstwa Kultury i Sztuki, w 1987 roku – stypendium francuskiego Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Podczas studiów był aktorem w Studenckim Teatrze Pantomimy GEST. W latach 1976–1980 był związany z teatrem „Laboratorium” Jerzego Grotowskiego, uczestnicząc w wielu projektach parateatralnych. Od 1982 roku mieszka i pracuje w Paryżu.

Był wielokrotnie wyróżniany za swoje szklane rzeźby, m.in.: Nagroda Specjalna na wystawie Coburger Glaspreis, Coburg, Niemcy, 1985; złoty medal w konkursie American Interfaith Institute, Filadelfia, PA, USA, 1992.

Brał udział w ok. 50 wystawach indywidualnych w Polsce, Holandii, Francji, Japonii, Niemczech, Szwajcarii i USA, oraz w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.

Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach państwowych i prywatnych na całym świecie, m.in.: Corning Museum of Glass, Corning, NY, USA; Muzeum Sztuki Dekoracyjnej (MAD) w Paryżu, Francja; Musée de Design et d’Arts Appliqués Contemporains (MUDAC), Lozanna, Szwajcaria; National Museum of Modern Art w Tokio, Japonia; Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze.

W 2013 roku został odznaczony przez Ministra Kultury i Sztuki Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
W 2016 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu.