Swobodnie czuł się podczas kreowania wzorów ze szkła prasowanego, formowanego ręcznie, jak i dekoracji kryształów.
Szkło prasowane tworzył krótko, ale w dorobku ma zarówno formy przejrzyste i surowe, konstruowane niczym bryły architektoniczne, jak i opływowe o swobodniejszym zarysie. Jego niepowtarzalne zdobiny wpisują się z nurt nowoczesnego szkła prasowanego zapoczątkowanego w Hucie Szkła Gospodarczego „Ząbkowice”.
W szkle dmuchanym eksperymentował z barwą, urozmaiconą strukturą tworzywa oraz formą, zawsze pamiętając o użyteczności projektowanego wyrobu. Równie chętnie podejmował prace w szkle unikatowym, które w jego wydaniu nie było pozbawione pierwiastka utylitaryzmu.
W okresie prowadzenia własnej działalności gospodarczej zajmował się zdobieniem szkła ołowiowego, dogłębnie opanowując tajniki pracy szlifierza. Korzystał wtedy z gotowych półproduktów, dla których dobierał dekory zgodnie z zapotrzebowaniem rynku.
Ewa Chmielewska – historyk sztuki, kurator w Pałacu Schoena Muzeum w Sosnowcu
fot. P. Więcławek; B. Kupczyk, wazon świecznik Rotterdam, 1960–64, Huta Szkła Gospodarczego „Ząbkowice”, fot. P. Byrski
WIĘCEJ ZDJĘĆ:
Absolwent Państwowego Liceum Technik Plastycznych (obecnie Zespół Państwowych Szkół Plastycznych im. J. Szermentowskiego)
w Kielcach, 1955.
Dyplom na Wydziale Szkła i Ceramiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im.
E. Gepperta) we Wrocławiu w pracowni prof. Stanisława Dawskiego, 1961.
Projektant w Hucie Szkła Gospodarczego „Ząbkowice” w Dąbrowie Górniczej, 1961–1966. W latach 1966–1972 pracował w Biurze Zbytu Szkła w Sosnowcu; w okresie 1973–1981 kierował Branżowym Ośrodkiem Wzornictwa Zjednoczonych Hut Szkła Gospodarczego i Technicznego „Vitropol”. W ramach pracy koordynował działalność Ośrodków Wzornictwa w przemyśle szklarskim, organizował wystawy szkła, udział przemysłu w Międzynarodowych Targach Poznańskich, plenery malarskie dla projektantów, rozwijał współpracę przemysłu z uczelnią, z Centralami Handlu Wewnętrznego i Zagranicznego. Jednocześnie realizował swoje własne projekty szkła użytkowego i unikatowego.
W latach 1961–1972 prowadził młodzieżowe Koło Amatorów Plastyków w Ząbkowicach i w Siewierzu. We współpracy z Zarządem Oddziału PTTK współorganizował szereg rajdów turystycznych, w tym każdego roku rajd dla pracowników przemysłu szklarskiego.
Współwłaściciel Wytwórni Szkieł i Kryształów „Estebo” w Sosnowcu, 1983–1995; projektant w Zakładach Ceramiki Sanitarnej „Józefów” w Czeladzi, 1994–1996.
Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych, krajowych i zagranicznych.
Laureat licznych nagród i wyróżnień.
Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych, m.in.: Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum w Gliwicach, Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu, Muzeum Sztuki Użytkowej w Berlinie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu.
