Stosunkowo krótko, bo zaledwie przez trzy lata (1960–63), pracował w Krośnieńskich Hutach Szkła Jan Kosiński. Pomimo skromnej liczby zachowanych prac, jego indywidualny styl wydaje się stosunkowo łatwy do określenia.
Preferuje Kosiński szkło ręcznie formowane – dekoracyjne wazony i karafki o nienagannym rysunku znamionuje świetne wykorzystanie własności tworzywa. Są to zazwyczaj wysmukłe formy o masywnych podstawach i miękko modelowanych asymetrycznych wylewach. Stosuje często obciąganie wewnętrzne, przy czym kolor rozprowadzany jest niejednolicie – ciemniejszy w dolnych i górnych partiach naczynia. Jako jeden z pierwszych projektantów wprowadza też artysta efektowne ucha i ażury. Sporadycznie zajmuje się również dekoracją grawerowaną, przeznaczoną jednak nie na szkła kryształowe, ale cienkościenne szklanki z dymnego sodowego szkła.
Prof. Paweł Banaś, Polskie współczesne szkło artystyczne, 1982
we Wrocławiu, fot. K. Pachurka
E. Gepperta we Wrocławiu, fot. K. Pachurka
Żył w latach 1931–2013. Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem Antoniego Kenara.
Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych im.
E. Gepperta) we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego, 1959.
Projektant w Krośnieńskich Hutach Szkła (obecnie: Krosno Glass S.A.), 1960–1963. Nauczyciel w Tatrzańskim Centrum Kultury i Sztuki „Jutrzenka” w Zakopanem, 1963–2002. Na szkle tworzył obrazy o tematyce góralskiej i sakralnej.
Uhonorowany medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2013. Laureat nagrody państwowej II stopnia Ministra Oświaty
i Szkolnictwa Wyższego, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką „Zasłużony dla miasta Zakopanego”.
Prace w zbiorach muzealnych i prywatnych, m.in.: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem.
