Aleksander Puchała

A. Puchała, wazon PA/1/77, 1977, wazon Luna, 1975, Huta Szkła Kryształowego „Julia”, zbiory: Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, fot. A. Podstawka

Aleksander Puchała był architektem wnętrz, jednak swoje zawodowe życie związał z Hutą Szkła Kryształowego ”Julia”
w Szklarskiej Porębie, dokąd ściągnęła go żona, Regina Włodarczyk-Puchała. Łączył pracę w przemyśle z twórczością unikatową.

Wprowadził wiele nowatorskich wzorów do produkcji. Jego projekty prostych, symetrycznych wazonów, najczęściej w kształcie walców
i wielościanów, zdecydowanie wyróżniały się na tle masowych wytworów pozostałych zakładów. Jednocześnie tworzył unikatowe formy zarówno ze szlifowanego szkła, jak i formowanego hutniczo, barwionego czy kształtowanego przy pomocy prostych, własnoręcznie zrobionych narzędzi.
Puchała zasłynął z doskonałych projektów wazonów o architektonicznej budowie i rytmice nadawanej głębokim szlifem. W szkłach formowanych z wolnej ręki widać ogromny wpływ przyrody, zwłaszcza niełatwego klimatu Karkonoszy, w których mieszkał. Obłe, miękkie formy naczyń z drobnymi elementami koloru przywodzą na myśl sople, zamarzającą w potokach wodę czy zaspy śnieżne, które były charakterystycznymi elementami zimowego pejzażu Szklarskiej Poręby.

Justyna Wierzchucka

A. Puchała (z R. Włodarczyk-Puchałą), zestaw kieliszków, lata 70., Huta Szkła Kryształowego „Julia”,
fot. E. Trzewiczek-Pietkiewicz
A. Puchała, wazony z serii Polonez II, 1974, Huta Szkła Kryształowego „Julia”, zbiory: Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, fot. D. Pawłowska
A. Puchała, wazony z serii Szron II, ok. 1973-74, zbiory: Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze,
fot. D. Pawłowska; wazon, lata 70., 49 x 15 cm, Huta Szkła Kryształowego „Julia”, fot. E. Trzewiczek-Pietkiewicz
A. Puchała, wazon Polonez II, 1973-74; wazon Szron II, ok. 1973-74, zbiory: Muzeum Karkonoskie
w Jeleniej Górze, fot. D. Pawłowska

Żył w latach 1931–1997. Studiował na Wydziale Architektury Wnętrz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta) – dyplom w pracowni prof. Władysława Winczego, 1956.

Po studiach pracował w Biurze Projektowym we Wrocławiu, gdzie zajmował się głównie projektowaniem mebli. Od 1960 roku pracował jako projektant szkła i główny specjalista do spraw wzornictwa w Hucie Szkła Kryształowego „Julia” w Szklarskiej Porębie.

Wprowadził do masowej produkcji wzory szkieł użytkowych, zdobionych ręcznie wykonywanym szlifem. Korzystając z zaplecza technologicznego huty i z dostępnego kryształu, tworzył również artystyczne szkło unikatowe w technice szkła wolnoformowanego
i szlifowanego, z użyciem specjalnie skonstruowanych narzędzi. Inspirował się zjawiskami przyrody oraz architekturą. Preferował proste formy, wykorzystując przejrzystość kryształu oraz właściwości rozszczepiania światła. Swoją aktywną działalnością projektową przyczynił się do wzrostu jakości polskiego wzornictwa przemysłowego oraz do sukcesów polskich projektów za granicą.

Grał na instrumentach muzycznych. Był mężem artystki szkła Reginy Włodarczyk-Puchały.

Otrzymał w Polsce kilka ważnych nagród w dziedzinie wzornictwa.

Brał udział w 5 krajowych wystawach indywidualnych oraz w 15 wystawach zbiorowych w kraju oraz w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, NRD, RFN oraz na Węgrzech.