Huty szkła w Pieńsku działały już od 1858 r. W 1886 r. przy ul. Dąbrowskiego 44 została uruchomiona huta szkła CH Schubert & Co.
Jej właścicielami byli trzej przemysłowcy: H. Schubert, R. Roder i O. Patzler. W 1903 r. huta CH Schubert & Co połączyła się z hutą braci Putzler – jedną z największych hut szkła w Pieńsku, założoną przez braci Oskara i Edmunda Putzlerów, która w latach 80. XIX w. słynęła
z produkcji wysokiej jakości abażurów. W okresie przedwojennym w hucie zatrudnionych było około 850 pracowników.
Zniszczone w czasie wojny huty szkła w Pieńsku odbudowano i przywrócono produkcję. W 1947 r. huta szkła braci Putzlerów połączyła się z firmą Peill und Sohn, tworząc Peill & Putzler Glashüttenwerke. Produkcja została przeniesiona do Niemiec, natomiast fabryka w Pieńsku przy ul. Dąbrowskiego 44 została przejęta przez polskiego inwestora i zmieniła nazwę na Hutę Szkła „Lucyna”.
W latach 90. XX w. nastąpiło załamanie przemysłu szklarskiego. W 2007 r. huta „Lucyna” zbankrutowała, a neogotyckie budynki huty, zbudowane w okresie 1900‒1925, zostały w 2011 r. przejęte przez gminę Pieńsk.
W maju 2002 r. zespół budynków Huty Szkła „Lucyna” – Zakład „Nysa” został wpisany do rejestru zabytków.
Projektanci związani z hutą: Jerzy Słuczan-Orkusz (kierownik wzorcowni, 1959‒1968), Amanda Różańska, Józef Lorenc (1968‒?)
Więcej: Polska.org – Huta „Lucyna”, Podróże.onet.pl – Opuszczona huta szkła w Pieńsku, Jarosław Goszcz – Huta „Lucyna” – Zakład „Nysa”, Mariusz Pozorski – Co pozostało z dawnej Huty Szkła „Lucyna”
